قیامت شده است

جایی شبیه اطراف حرم بود.

مردم سراسیمه بودند و به دنبال گرفتن غذا.

طوفان شد.

خیلی شدید بود و حتی من دیدم که یک فیل را زمین زد و مثل یک قوطی کبریت با خود برد.

من به دور دست نگاه کردم و متوجه شدم طوفان شدیدتری در راه است.

 

من کفن پوشیده بودم. لباسی شبیه احرام.

برگشتم و کنار مردمی که دنبال غذا بودند چند بار داد زدم :

قیامت شده است. حتی به آنها گفتم امروز غذا نخورید بهتر است. چون قیامت شده است.

کسی توجهی نمی کرد.

فقط یک جوان حرفم را با نگاهش باور کرد و یک مادر که کودکی را در آغوش داشت اندکی با ترس به من نگاه کرد.

حرم در پشت درهای بسته

تقریبا اولین تابستانی بود که مشهد نرفتیم.

در یکی از شبهای همین تابستان در خواب از کنار درهای بزرگ حرم رد می شدم و در ذهنم بود که حرم تعطیل است. خادمها هم پشت در بودند که کسی وارد نشود.

 

اما یک در نیمه باز بود و آنها مانع من نشدند. داخل رفتم.

حرم پر از زائر بود.