خاک پوک
قرار بود در خانه ای ساکن شوم.
خواب دیدم آنجا باغچه پر از خاک بود. من چیزی در خاک فرو کردم و متوجه شدم زیر خاک خالی است. باغچه پوک بود.
ساکن خانه که شدیم هر چه در باغچه کاشتیم خشکید.
باغچه خاکش پوک بود و آب را نگه نمی داشت. هر چه آب می دادیم سریع ناپدید می شد. با یک قاشق می شد به راحتی بیست سانت از خاک را برداشت.
خواب مسخره ای بود. چرا من باید قبل از سکونت در خانه متوجه شوم که خاک آنجا پوک است.
مگر اینکه تعبیرش این باشد که صاحب آن خانه بر خلاف شخصیت محکمی که به نظر می رسد دارد، از درون پوک و تهی است.
این را حالا که قرار است از آنچا بروم فهمیده ام.
اگر این تعبیر درست باشد آیا پوک بودن خاک باغچه هم نمادی از شخصیت صاحب خانه نیست؟
من اینطور فکر می کنم. محیط زندگی افراد زبانی دارد که مثل زبان خواب نمادین است.
بوی خانه ها با هم فرق دارد و با ورود به یک خانه انرژی مثبت یا منفی را می توان از بوی خانه احساس کرد.
هوا و فضای اتاق خواب ویلاهای بین راه هیچ وقت مثل هوای دخمة باغ یک کشاورز که در همان نزدیکی است سبک و پر از انرژی نیست . تفاوت این دو مثل تفاوت نگاه یک زن هرزه با نگاه همان کشاورز است.
در اتاق هتل هر چقدر چراغ روشن کنیم باز هوا تاریک است و سنگین. اما هوای یک کلبه که مخصوص کوهنوردان در دل کوه ساخته شده در تاریکی شب هم روشن است و سبک.
هوای قشم با کیش فرق دارد. دریای جنوب و شمال هم با شخصیت ساکنین آنجا شباهتهای زیادی دارد.
